Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Αμνησία.. η πιο ωραία ασθένεια.

Ναι. Η καλύτερη όλων. Ειδικά όταν την εμφανίζεις επιλεκτικά. Θυμάσαι σήμερα ότι ο χ είναι δημόσιος υπάλληλος. Και μετά βρίσκεις ευκαιρία (και η λέξη δεν είναι λάθος, δεν είναι τυχαία) όταν χάσει κανένας δημόσιος υπάλληλός σου τη ζωή του.. οπότε και μπορείς εύκολα να δακρύσεις, να στεναχωρηθείς, να λυπηθείς, να αφήσεις ένα στεφάνι σε κανέναν μνήμα ρε παιδί μου. Και φυσικά να πεις ότι συμπάσχουμε με την οικογένεια του θανόντα ή του τραυματία.

Γιαυτό... αμνησία γιατί χανόμαστε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου